Geçen sene bugün bi uyandım kucağımda minicik bir kız,kömür gibi gözleri bana bakıyor, elimi sım sıkı tutmuş. Meğerse anne olmuşum.

Bebekler anne babalarını kendilerimi seçerler acaba. Bir sürü fotoğraf arasından seçtin belkide bizi. Ben turuncu pantolonumla çıkmışımdır kesin. Saçım fönlüdür ama fön tutmamıştır. Makyajım akmıştır. Baban ciddi çıkmaya çalışmıştır gülmemiştir kesin. Ama altında şortu ve sandaletide vardır mutlaka. O kadar fotoğraf arasında şıp diyemi bizi seçtin, yoksa
eledin eledin bunlar fena değilmi dedin… “Bunlar beni eğlendirir gibi duruyo fotoğrafa bakınca bile eğlendim…”

Minik kuzucum sen geldin ben en çok aşkı öğrendim, her şeyden vazgeçercesine sevmeyi…. Kendinden başkası için yaşamayı, onun mutlu olması için herşeyi göze almayı…Yok ben yapamam derken aslında yaşamımda yaptığım en güzel şeyin sen olduğunu öğrendim. Hayatta ilk defa “Becerebilirmiyim? “ endişesini taşımayı… Bir gözyaşı damlasının içini delip geçmesini… Delicesine mutlu olmayı öğrendim… Her akşam kafamı yastığa koyup şükretmeyi… Canım sıkılınca seni düşünüp gülümsemeyi öğrendim. Cesareti öğrendim…Büyümeyi öğrendim …Annemi anlamayı ve ona teşekkür edebilmeyi … Babana bu sefer baban olduğu için bir daha aşık olduğumu öğrendim. 3 kişinin 2 kişiden daha güzel olduğunu …

Zamanı tutamamanın acımasızlığını öğrendim. O sımsıkı tutan minik ellerin çok çabuk büyüyeceğini…

Canım kızım sen 1 yaşındasın bense otuz. Seninle bir çok şey öğrendim, ama içimdeki deniz hiç durulmadı. Seninle dahada güçlendi. Seninde ömründe hep mutlu, ayaklarının üzerine basan, ne istediğini bilen, gururlu, annen kadar içindeki denizi durulmayan güçlü bir kadın olmanı dilerim.

İçimin gülen yüzü minik kuzucum iyiki bizi seçtin, iyiki seni doğurmuşum, iyiki doğmuşsun seni çok seviyorum.