Ne zamandır yazmadığımın farkındayım. Artık işe tamamen başladım. Kızımdan gündüzleri uzak kalıyorum. Ama sürekli kulaklarımda sesi, ofiste onun sesini duyuyorum resmen sonra evde olmadığımı hatırlıyorum. Ben Mirasızlığa, kızımda bensizliğe alışma evresindeyiz.Öğlenleri gelip emzirme, uyutma ve özlem giderme faslı yaşıyoruz, bu gel gitler beni biraz yorsada kuzucuk için herşeye katlanılır, ee anne olmak zor zanaat. Bu harala gürele haricinde kalan zamanlarda kızımın fotolarından bişiler yapem dedim. Aşağıdaki poster ortaya çıktı, film afişi gibi çok şeker oldu: