Cuma akşamı Ayloşum bizi kendi yaptığı açık büfesine davet etmişti. Bursada 2 hafta kalınca uzun zamandır kimseyle görüşemiyorduk. Bu davette çok iyi gelmişti. Yine 2 saat hazırlıktan sonra Aylaya doğru yol aldık. Halen bebişimle hazırlanma evremizi 2 saatten aşağı indiremedik. Alt değiştir, üstünü giydir, çantasını hazırla… her dışarı çıkışımız sanki 1 aylığına tatile gidiyoruz havasında. Neyse uzun uğraşlar sonunda hazırlandık ve çıktık.

Miracığımında o gün sabahtan gelen bir huysuzluğu vardı. Bu huysuzluk arabadada devam etti tabi. Aylanın yeni evini ararken girdiğimiz saçma yollar Miranın çığlıklarıyla birleşince ister istemez insanda sinir bozukluğu oluyor. Araya sora bulduk ve kendimizi eve zor attık. Aylacımda bir masa hazırlamış, bide herkesler orda, artık gecemiz süper gidecek diye düşünürken canım kızım ağlamalar ve çığlıklarla neşemize neşe kattı. En son doktoramı götürsek acaba derken uyuyakaldı meleğim. Sanırım diş çıkarıyo o yüzden huzursuz. Yinede çok güzel bir geceydi. Dostlar arasında olmak güzel.
Geceden Fatiçiğin çektiği kareler kaldı.