8. ayımızda ilklerimize ilkler katmaya devam ediyoruz. İlk emeklemeler, ilk kez düğün ve bukadar kalabalık içine çıkma, ilk kez vapura binme, ilk kez istanbulu ve boğazı görme, daha neler neler… 8 aydır yaşayan minik kuzumun bedenine çok geldi tabi. En ufak bir şeyde bozulmayı bekleyen düzenimiz yine sapıttı. Uyuma
sistemimiz değişti .Size sevadanın yolları bana uykusuz geceler anlıycanız. Miracımla yapışık yaşıyoruz artık. Ortamda ben varsam sürekli kucağımda durmak istiyor. Sabrın sonu selamettir demişler. Bekliyoruz sabırla…

Geçen haftasonu ilk düğün badiremizi atlattık, Özgemisi verdik, çok mutlu olurlar işallaa. Miracığıma rağmen çokta güzel bir düğün oldu. Kızım minicik bir gelin oldu. Önceden kınalara ve kız vermeye karşı bi hassaslık vardı içimde şimdi dahada bi hassasım , e kız annesiyim nede olsa. Artık herşeyi kzım içinde düşünüyorum. Zaman çok çabuk geçicek bi bakmışın bizim kıza kına yakıyorlar. Kızım daha kucağımdaydın nezman büyüdün diyorum, dinlemiyo bile. Kabullenmek zor ama doğa kanunu hem ağlanır hemde gidilir.
Anne olunca böle şeyler daha iyi anlaşılıyo gerçekten, benim kızımda anne olunca anlıycak.


ANNELER


Dal bir gün dedi ki tomurcuğuna:
– Tenimde bir yara işler gibisin
Titrerim rüzgarlar keder vermesin.


Anneler beşikten der çocuğuna:
– Acını görmesin gözüm alemde
Teselli demeksin bana son demde.


Bütün ümitleri yel alır gider
Tomurcuk açılır, sel alır gider
Anneler büyütür, el alır gider.


Ahmet Kutsi TECER


Öff bak Cuma Cuma moralimi bozdum yine yaa.