Bir yılbaşınıda kazasız belasız atlattık. Niye böyle başladım yazının devamında anlarsınız.

Evet yılın son günü yeni bir yıla ve yeni bir yaşa girme heyecanıyla o sabah uyandık, hazırlandık evimizi süsledik süslendik flan. Ama kuzucuk bunlara pekte bir anlam veremedi. Zira  o kadar anlatmama rağmen onun için pek bişey ifade etmiyodu. Ondan çok  sevdiği insanların eve geleceği için mutluydu, sabırsızlıkla bekliyordu. 25-30 yaş aralığındaki arkadaşlarıyla tam performans oynadı showlarını yaptı. Bütün dostlar vardı o gece herzamanki rutin yılbaşı aktivitemizi sohbetimizi yaptık, çok güzel bir geceydi. Kuzucukta saat 11 civarında uyudu. Yeni yıla uyuyarak girdi. Umarım bütün yıl geceleri güsel güsel uyur artıık..

Bende bu sene aksiyon olsun diye tam gece 00:00 için büsürü dilek feneri almıştım. Bu dilek fenerlerine farketmeden çok bir anlam yüklemişim. Milletide süprüz var bu gece diye baya bi heveslendirmiştim. Bana göre gece tam 00:00 da 10 tane dilek fenerini bir anda yakıp “ay dilek tutalım, çok şekeerrr olduu, höy löy lööyyy” şeklinde sevgi pıtırcıkları olarak 2012 ye girecez dilek fenerleri göğe doğru ilerlerken bisde “cingıl belzz” söyleyip salak bir şekilde dans edecektik. Böyle bir kurgu yapmıştım kafamda böylece unutulmaz bir gece olacaktı. Bizim caponlardan neyimiz eksikti. Tabi olay biraz farklı gelişti. 2012 ye 5 dk kala ben herkesi terasa topladım. İlk dilek fenerini yakma girişimimiz “kağıdı yanmaz” olarak lanse edilen fenerin tümden alev alarak terasda tamamen yanmasıyla ve evi yakma teşebbüsüyle ve yusuf yusuf söndürme çabalarımızla son buldu. Hadi bu olmadı dedik. İkinci dilek fenerimizi yaktık, gayet normal bir seyirde yandı, havalandı, “yihuu süper gidiyooo ” derken  yandaki komşunun terasına düştü, bizim sevinç çığlıkları dilek fenerine yalvarmaya ve evi yakmasın diye 20 kişilik toplu duaya dönüştü.  Ben artık tam komşunun kapısın çalıp evlerini yakma girişimimiz hakkında itirafta bulunmaya hazırlıyodumki bizim dilek feneri iman gücüyle (gerçekten mucizeydi) yine havalandı. Ama bu seferde evin karşısındaki parti binasına doğru gitmeye başladı. Ben buseferde kendimizi  ” … parti binasına terörist saldırı”  menşetiyle gazetelerde görür gibiydim. Neyseki binayı sıyırdı geçti ve sonunda ait olduğu yere göğe doğru gitti. Tabi bizde bu adrenalinle dilek tutmayı unuttuk.

Sonra bize bu adrenalin yetmedi. Tekrar yaktık bir fener. Bu fener sağsalim hiç aksiyon yaratmadan yukarı çıktı.Bu sırada 2012 ye girmiştik bile. 2012 ye girerken hatırladıklarım bizm evi ve komşunun evini yakma çabalarımız ve tek dileğimizde “dilek fenerinin hiç bir yeri yakmadan sağ salim göğe gitmesi oldu”. Ama annelerimiz boşuna dememiş ateşle oynamayın diye.

not: ya bu caponlar nası biyeri yakmadan böle şeyler yapıyo, işte adamlar bunda bile iyiler yaa.

İşte bizim fenerimiz