9 aydır sabırsızlıkla beklediğimiz Poyraz paşamız sonunda geldi. Aslında yazıları biraz geçten yazıyorum. Poyraz doğalı çok oldu, kendileri 16.08.2010 da ani bir kararla geldiler. Yoksa biz onu 2 hafta sora flan bekliyoduk, biraz fırlama olacağı şimdiden belli. Paşamız gelerekten beni teyze, kızımıda ufaktan abla yaptı. Annelikten sonra birde teyze ünvanını aldım.
Kardeşinizin bebeklik dönemini hatırlarken, bebek doğurması çok enteresan bir duygu. Hele teyze olma duygusunu hiç anlatamam, annelik gibi bişiy. Bana teyze değilde anne dese hiç yabancılık çekmem yani. Ayrıca minik paşamız ailedeki bayanlardan bunalanlar için evdeki östrojen yoğunluğunada bi nebze dur demiş oldu. Şimdiden sünnetinde ne giysek diye düşünmeye başladık bile.

Geçen hafta sabırsızlıkla Poyrazımızı görmeye Bursaya gittik. Bir paşa bu kadar minik olurmu, çookk tattlı. Poyraz nekadar uğraşsada Miranın dikkatini çekmeyi çok başaramadı henüz. İleride bol bol çekeceğine eminim. Ama kuzucum kardeşini çok sevdi. Poyraz nası mama yiyo diyince ağzını şaplatıp, Poyraz nerde diyince beşiğine tırmanıyo. Burnunu göstermek içinde baya bi çabaladı. İleride çok iyi arkadaş olacaklarına eminim.

Hoş geldin Poyraz paşamız ailemize mutluluklar getirdin. Seni çok seviyoruz.