Geçen hafta Bursa ya gittiğimizde kuzucuk yine çok hastaydı. Biraz moral düzeltmek için Poyraz paşamızı ve Mira kuzumuzu havanın da güzelliğini fırsat bilerekten hayvanat bahçesine götürelim dedik. Bursa hayvanat bahçesi botanik parkının içinde. Baya geniş bir alana yayılmış. Ankara da ki hayvanat bahçesinden Continue reading
Yetişemiyorum yok hiç bişeye yetişemiyorum yaa. Herşeye koşturacam derken kendimi kaybettim valla. Nelerle uğraştığımı bi yazsam yok artık abartmışsın dersiniz. Kuzuma vakit ayırıcam diye o uyuduktan sora helak oluyorum. Bu arada da gezmeyi ihmal etmiyoruz tabi. 1 haftalık bir bodrum yazlık kaçamağından sonra bide haftasonu Bursa süper geldi. Continue reading
Klasik bayram sonrası hastalığını ailecek topluca yaşıyoruz. Önce kuzucum hasta oldu geçen cumartesiden beri hasta. Ateşi flan indi ama halsizlik ve huysuzluk baki kaldi. Huysuzlukta tavan yaptı tabi hastalıkla beraber kuzucum fabrika ayarlarına geri döndü yine. Ağzına tek lokma sokmuyor. 1 dk poposunun üstünde oturamayan kuzucum şimdi sürekli uyuyor. 2 senelik uykusunu bu son 3 günde uyudu. Continue reading
kış sporları merkezidir. Kış ayları boyunca yerli ve yabancı turistlerle dolup taşar. Uludağ’ın genelde en yüksek diye bilinen ve Zirve olarak adlandırılan tepesi 2493 metredir. Ancak en yüksek tepesi Kara Tepe’dir ve yüksekliği 2543 metredir Yazın Uludağ’ın yaylası olan Kirazlı Yayla ve Sarı Alan mevkilerinde et mangal lokantaları ve piknik yerlerinde güzel bir gün geçirebilirsiniz. Bu bölgeler doğa yürüyüşleri veya çadır kampı için de uygundur. Bu kadar ansiklopedik bilgiden sonra sadede geleyim.
Efenim Uludaa gideceğimizden yaklaşık 2 hafta öncesinden başlayan yok giderdik, gidemezdik, iki çocukla (poyras paşa ve mira kuzu) çıkardık çıkamazdık, kar varmış yokmuş, aman zincirsiz çıkılmaz diye sonsuza ıraksayan tartışmalarımız Cumartesi günü sabah erken yola koyulmamızla nihayet son buldu. Gerçektende taa oteller mevkiine gelene kadar hiç kar görmedik. Otellere dönünce cort diye heryer karla kaplandı. Babam emekli olmadan yıllardır gelmediğimiz PTT kampımısa sonunda gelmiştik. Herşey çok güzel gidiyodu taa kii o garip tip gelene kadarrrr… Cümle beni buraya getirdi tabikki ” taa ki” diye bişey olmadı. Konuyu dağıttım yine.
9 aydır sabırsızlıkla beklediğimiz Poyraz paşamız sonunda geldi. Aslında yazıları biraz geçten yazıyorum. Poyraz doğalı çok oldu, kendileri 16.08.2010 da ani bir kararla geldiler. Yoksa biz onu 2 hafta sora flan bekliyoduk, biraz fırlama olacağı şimdiden belli. Paşamız gelerekten beni teyze, kızımıda ufaktan abla yaptı. Annelikten sonra birde teyze ünvanını aldım.
Kardeşinizin bebeklik dönemini hatırlarken, bebek doğurması çok enteresan bir duygu. Hele teyze olma duygusunu hiç anlatamam, annelik gibi bişiy. Bana teyze değilde anne dese hiç yabancılık çekmem yani. Ayrıca minik paşamız ailedeki bayanlardan bunalanlar için evdeki östrojen yoğunluğunada bi nebze dur demiş oldu. Şimdiden sünnetinde ne giysek diye düşünmeye başladık bile.
Geçen hafta sabırsızlıkla Poyrazımızı görmeye Bursaya gittik. Bir paşa bu kadar minik olurmu, çookk tattlı. Poyraz nekadar uğraşsada Miranın dikkatini çekmeyi çok başaramadı henüz. İleride bol bol çekeceğine eminim. Ama kuzucum kardeşini çok sevdi. Poyraz nası mama yiyo diyince ağzını şaplatıp, Poyraz nerde diyince beşiğine tırmanıyo. Burnunu göstermek içinde baya bi çabaladı. İleride çok iyi arkadaş olacaklarına eminim.
Hoş geldin Poyraz paşamız ailemize mutluluklar getirdin. Seni çok seviyoruz.