Tam bir uçuk sene oldu Londra’ya geldiğimiz. Napıcaz needicez derken, su gibi geçen bir buçuk sene. Daha dönüş tarihimiz belli olmasada galiba burayı da evimiz belledik. Dönüşü düşündükçe bi hüzün mü çöküyo ne. İnsanın güzel anılar dostlar biriktirdiği heryerden ayrılması zor oluyo galiba. Kuzu geldiğinde 4 yaşındaydı şimdi 5,5 yaşında ingiliz aksanlı bir eşşek sıpası:)) Bu sene eylül ayında 1. sınıfa başlayacak.

 

Laf dönüp dolaşıp yine okula geldi. Neden çünküüü evdeki gündemimiz bu. Dönersek Türkiye’de Continue reading →